piątek, 18 kwietnia 2014

Zanim powstało miasto – początki Radomia



Wystawa pt. „Zanim powstało miasto – początki Radomia” jest stalą ekspozycją, ukazującą początki słowiańskiego osadnictwa na terenie Radomia oraz jego rozwój do XIV wieku.


Pierwsi Słowianie pojawili się w dolinie rzeki Mlecznej prawdopodobnie w końcu VIII w.n.e . Wykarczowali nadrzeczny las i założyli  osadę o charakterze rolniczo – hodowlanym (stanowisko 2).  Jej zabudowa była rozproszona, a składała się z naziemnych chat o konstrukcji zrębowej. Śladami działalności gospodarczej mieszkańców są m. in. 3 drewniane chlewiki i zbiornik z płata kory wypełniony żołędziami. Plecionkowe płotki wyznaczały  działki uprawne lub zagrody dla bydła.


W IX wieku, nieco dalej na południe, założono osadę hutniczą funkcjonującą do schyłku XII wieku (stanowisko 6).
Grób z cmentarzyska XI - XII w.

W końcu IX wieku wylewy rzeki zmusiły osadników do przeniesienia się na teren wyżynnego cypla (dziś: skrzyżowanie ul. Przechodniej i Limanowskiego, stanowisko 4). Tutejsza zabudowa to głównie kwadratowe ziemianki z narożnymi paleniskami. W późniejszym okresie (XI – XII wiek) powstał w tym miejscu cmentarz , na którym chowano mieszkańców grodu i osiedli przygrodowych. Ich liczba, na podstawie wyliczeń badaczy cmentarzyska, wynosiła około 400 – 450 osób. W grobach umieszczano:  naczynia, przedmioty codziennego użytku monety, ozdoby kobiece, narzędzia…rzadko broń.



W drugiej połowie X wieku, prawd. w związku z budową grodu, osadnicy przenieśli się z powrotem z dolinę rzeki. Wzdłuż drewnianej drogi powstało duże osiedle, w którym  rozwinęły się liczne rzemiosła: hutnictwo, kowalstwo, garncarstwo, obróbka drewna, rogownictwo, produkcja przęślików. .. Zajmowano się także sadownictwem , rolnictwem, hodowlą i rybołówstwem.   Zabudowa składała się z zagród mieszczących się na kilku ostrowiach otoczonych mokradłami. Ze względu na podmokły teren budowano tu głównie zrębowe chaty z drewnianą podłogą.
fragment wystawy
Na wschód od  rzeki, na terenie dzisiejszego Starego  Miasta, istniało w X – XIII wieku kolejne osiedle, któremu przypisuje się rolę osady targowej (stanowisko 3). Przed rokiem 1300 osada otrzymała miejskie prawo średzkie, został wówczas zbudowany, początkowo drewniany, a nieco później murowany,  kościół św. Wacława. Wokół niego powstała z czasem  nekropola, na której chowano zmarłych do XVIII wieku.
fragment wystawy
Radomski gród  (stanowisko 1 ) w XI wieku został włączony w sieć ośrodków grodowych Małopolski stając się siedzibą kasztelana. Pierwsza (?) pisana  wzmianka o Radomiu pochodzi z bulli papieża Hadriana IV z 1155 roku, zaś kasztelania jest potwierdzona w źródłach  z XIII wieku. W grodzie funkcjonował drewniany kościół św. Piotra, który w 1222 r. został nadany benedyktynom sieciechowskim.  Gród otoczono rozbudowanymi umocnieniami m. in. fosą i wałem o konstrukcji skrzyniowej.  Jego wewnętrzna zabudowa  pozostaje nieznana, ponieważ w czasach nowożytnych teren grodu uległ zniszczeniu. W opuszczonym w XIV wieku obiekcie założono niewielki ośrodek hutniczy  istniejący do XV wieku.
           
Około polowy  XIV wieku Radomianie zostają przesiedleni przez króla Kazimierza Wielkiego, który zakłada miasto na prawie niemieckim (dzisiejsze Miasto Kazimierzowskie, stanowisko 5).


MUZEUM IM. JACKA MALCZEWSKIEGO W RADOMIU
26-600 Radom, Rynek 11
tel: 48 362 43 29 czynny całą dobę, 48 362 21 14,
48 362 56 94 - zgłaszanie grup







Brak komentarzy:

Prześlij komentarz