Trygław to czasopismo związane z Niklotem - odwołującą się do przedchrześcijańskiej tradycji organizacją społeczną współtworzącym Ruch Narodowy. Pismo zawiera teksty naukowe dotyczące historii i etnografii, stojące na o wiele wyższym poziomie niż bełkotliwe, nudne i chore wypociny zalegające na stronach marranistycznych kwartalników poświęconych otumanianiu katolików. [...]
Najnowszy numer Trygława otwiera rozmowa Konrada Kasztanowskiego z Romanem Romanowiczem, siostrzeńcem Stanisława Szukalskiego i badaczem twórczości artysty - który chciał w opozycji do zachodu stworzyć sztukę wyrosłą z słowiańszczyzny. Co cenne redakcja nie cenzuruje wypowiedzi Romanowicza, dzięki czemu okazuje się, że Romanowicz uznaje poglądy polityczne Szukalskiego za nieprzemyślane, naiwne, i co gorsza nacjonalistyczne i antyżydowskie. Z wywiadu można się dowiedzieć, że Leonardo di Caprio wspierał finansowo promocje twórczości polskiego rzeźbiarza i grafika.
Autorem kolejnego teksu o Stanisławie Szukalskim zamieszczonego w Trygławie jest Władysław Kozicki. Ten doskonały tekst z 1929 roku trafnie ukazywał jak z premedytacją, dla reklamy, środowisko fanów idei Szukalskiego chamsko zrażało do siebie innych artystów w II PR. W tekście Kozickiego czytelnicy znajdą też opis prac artysty.
W kolejnej rozmowie, przeprowadzonej przez Artura Sobiela, profesor Jan Skoczyński autor książki „Neognoza polska” przybliżył historiozoficzną myśl Jana Stachniuka twórcy, antykatolickiej odwołującej się do wierzeń Słowian, Zadrugi. Zdaniem Skoczyńskiego ruch Zadrużny był gnostyki bo „przyjmowali oni dualistyczną wizje świata, w którym było tylko dobro i zło, żadnych elementów pośrednich”. Według Skoczyńskiego „spuścizna Stachniuka to konglomerat rzeczy znanych, charakterystycznych dla polskiego myślenia (Polacy wśród Słowian wyjątkowym plemieniem), oraz nowych (potrzeby odejścia od „martyrologii i mitu śmierci, w stronę mitu życia, witalizmu i tężyzny fizycznej”, potrzeba współzawodnictwa z innymi narodami a nie „stania w defensywie”). Podsumowując swoją wypowiedź Skoczyński uznał że idee Stachniuka nie są anachroniczne w III RP zważywszy na to, że Polscy stają się narodem coraz bardziej pogańskim, a coraz mniej katolickim.
Teksty w dziale historia rozpoczął artykuł Tomasza Szczepańskiego o piśmie środowiska zadrużan w Wielkiej Brytanii. Głównym przesłaniem czasopisma "Goreją Wici" było stwierdzenie że polski charakter narodowy w wyniku wpływu katolicyzmu jest wadliwy. Zadrużanie twierdzili, że Polska by przetrwać musi odrzucić destruktywny dych katolickiego personalizmu. Celem zadrużan była walka z katolicyzmem, komunizmem, nazizmem i faszyzmem.
W drugim artykule z działu historia Grzegorz Antosik opisał badania etnograficzne nad słowiańskimi bóstwami w oparciu o średniowieczne kroniki i analizę języków ludów słowiańskich.
Trzecim tekstem historycznym na łamach Trygława był wspomnienia zadrużanina Macieja Czarnowskiego z II RP, okupacji i PRL, a czwartym tekst o Konspiracyjnej Organizacji Wojskowej - Kadra Polski Niepodległej która podczas II wojny światowej zrzeszała zadrużan.
W dziale poświęconym etnografii, Marcin Stańczuk opisał rytuały weselne ludów słowiańskich i symbolikę budowli w kulturze ludowej.
Numer Trygława zamykały recenzje książek. Profesor Bogumił Grott zrecenzował książkę Grzegorza Krzywca „Szowinizm po polsku Przypadek Romana Dmowskiego 1886-1905”. Zdaniem Grotta bełkotliwa narracja Krzywca mająca robić wrażenie naukowej, w rzeczywistości zawiera kłamliwe sformułowania szkalujące Dmowskiego i narodowców, oraz nieistniejące cytaty. Według Grotta Krzywiec posługuje się „stereotypami, nie cofając się nawet przed oczywistym kłamstwem”, świadomie dezinformując czytelników. Dodatkowo Krzywiec w swej książce promował typowe lewicowe brednie o odpowiedzialności katolicyzmu za rasizm i nazizm.
W kolejnych recenzjach Mariusz Dymek zrecenzował „Publicystyka polityczna” Ernsta Jüngera, -
Ogniew „Pisma polemiczne” Rafała Leszczyńskiego, a Antyczny album o „Żołnierzach wyklętych”. Jako ostatnie zamieszczone zostały recenzje książek wydanych zagranicą.
Autor: Jan Bodakowski
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz