Mimo rosnącego zainteresowania różnorodnymi praktykami aktywności fizycznej (zachodni pilates, indyjska joga, moda na bieganie etc), naprawdę garstka osób w Polsce wie, że Słowianie mieli własny system praktyk duchowych i ćwiczeń fizycznych. Co więcej, ten system przetrwał u naszych sąsiadów i podbija ich serca. Okazuje się, że gimnastyka jest elementem słowiańskiej tradycji, przekazywanej zarówno przez kobiety, jak i w linii męskiej. System słowiańskiej gimnastyki zakłada inne ćwiczenia dla kobiet, inne dla mężczyzn. Ten artykuł poświęcony i dedykowany jest słowiańskim kobietom: czarownicom, czarodziejkom i uwodzicielkom.
Słowiańska gimnastyka skierowana do kobiet (znana pod nazwami: gimnastyka czarownic, „stojąca woda”, „siła Bieregini”, czy „narodziny gwiazdy”) to rytuał ćwiczeń, który działa jak psychoterapia ciała. Praktyka ma swoje korzenie w kulturze pogańskiej Słowiańszczyzny. Gimnastyka czarownic to przede wszystkim holistyczny system odnowy i odblokowywania energii oparty na słowiańskim dziedzictwie etnicznym. System ten w niczym nie ustępuje wschodnim praktykom, takim jak joga czy tai chi. Ale przez to, że ma słowiańskie korzenie jest najbliższy duszy i energii słowiańskich kobiet.
Według Giennadija Adamowicza, autora książki „Słowiańska gimnastyka czarownic”, każdy naród tworzy dokładnie takie psychofizyczne systemy, które odpowiadają jego kulturze. Trudno praktykować jogę, jeśli nie należy ona do otaczającej tradycji. Nasi przodkowie byli zmuszeni aktywnie przeciwstawiać się środowisku: krótkie lata i zacięte zimy, plemienne waśnie, pański ucisk. Nie mogli rozpraszać się skomplikowaną sztuką wieloletniego samodoskonalenia. Gimnastyka Słowian jest praktyczna, zajmuje niewiele czasu. Szybciej też możemy czerpać satysfakcję z ćwiczeń. (Nie ma typowego dla początkujących joginów problemu zazdrości: inni zakładają nogę za głowę, a my nie potrafimy się schylić :)).
Fotografia: Anna Sychowicz // Modelka: Thinloth
źródło: http://annasychowicz.pl/
Dlaczego gimnastyka czarownic?
Każdy naród chwali się pięknem „swoich” kobiet. W czym tkwi sekret Słowianek? Czarodziejki, czarownice – to słowa, które odkrywają magiczną moc uwodzenia.Czarownica (Чаровниц) łączy w sobie dwa słowa „czary, uroki” (чары) oraz żeńską końcówkę -nica (ницы), jak w wyrazach (baletnica, bratanica, złośnica, całuśnica). Tradycja ludowa wiąże czary z magią miłosną, stosowaną przez nasze prababki do przyciągnięcia ukochanych. Czarownica to kobieta, która zna metody uwodzenia mężczyzn. A jeśli ktoś posiada dane umiejętności, to znaczy że istnieją metody ich opanowania. To współczesne poszukiwanie właśnie tych metod doprowadziło do odtworzenia przez Adamowicza gimnastyki czarownic.
Cios tradycji pogańskiej zadało trwające kilka wieków polowanie na czarownice.
W istocie palone kobiety były z reguły zielarkami, znachorkami, akuszerkami wiejskimi,
posiadającymi ogromną tradycyjną wiedzę terapeutyczną i ginekologiczną.
Na zdjęciu święto Kupały na Białorusi.
Czy w gimnastyce jest miejsce na magię?
Wiele współczesnych kobiet zaangażowanych w „orientalne gimnastyki” (joga, tai chi, qigong), sztuki walki czy intensywny trening siłowy nie zwraca uwagi, że w wielu przypadkach ćwiczenia odpowiadają na potrzeby mężczyzn. Słowiańska gimnastyka dedykowana jest kobietom, które chcą się podobać, emanując wewnętrznym pięknem. U podstaw gimnastyki czarownic leży kilka przekonań: każda kobieta powinna i może być atrakcyjna i zdrowa, powinna podobać się mężczyznom, czerpać przyjemność z miłości oraz powinna mieć siłę, aby chronić siebie i rodzinę od różnego rodzaju kłopotów.
Światopoglądowa podstawa gimnastyki Słowian niezupełnie zgadza się z postawami współczesnych kobiet, w życiu których ważne miejsce zajmuje kariera. Nie należy zapominać, że proponowana gimnastyka ma swoje głębokie korzenie, niejako „wpisane” w słowiański kod genetyczny. Dlatego należy przyjmować gimnastykę taką, jaka się zachowała. Jej założenia bazują na tradycyjnych koncepcjach związanych z miłością, ciałem, i atrakcyjnością kobiety. Wszystko to można słusznie nazwać «magią miłosną».
Dlaczego słowiańska gimnastyka działa?
Praktyka nie polega jedynie na powtarzaniu ruchów, ale na zdolności wykonywania ich w odpowiednim stanie – intymności, rytuału, magii. Aby nie blokować przepływającej energii najlepiej ćwiczyć na boso w bezpośrednim kontakcie z Ziemią, pozostawić odkryte kolona, nie ubierać stanika, nie wiązać włosów. Gimnastyka czarownic to praktyka tworzenia energii wspierającej relacje i życie rodzinne. Ruchy należy wykonywać płynnie, aż organizm się do nich przyzwyczai. Ćwicząc, można dosłownie poczuć jak ruch pochodzi z ziemi, słońca i wody.
Wewnętrzna wolność, jasne oczy, spokojna pewność siebie, optymizm, piękna postawa, korekta zdrowia, zmysłowy-naturalny zapach, umiejętność szacowania własnych możliwości. Ćwiczące kobiety zauważają niezwykle szybkie efekty a swoją postawą przyciągają uwagę znajomych.
Niezależnie od wieku słowiańskie kobiety podziwiane są
za swoje piękno. Jaki jest ich sekret?
Źródło: Słowianki
Zalety słowiańskiej gimnastyki czarownic:
- korekcja postawy, prosty kręgosłup, wzmocnienie mięśni i stawów, ciało staje się bardziej plastyczne, pełne wdzięku i siły,
- korzystny wpływ na ogólny stan zdrowia, normalizacja ciśnienia krwi,odmłodzenie dzięki regeneracji ciała i oczyszczeniu kanałów energetycznych, odzyskanie witalności i sprężystości ciała,
- profilaktyka i pomoc w leczeniu „kobiecych chorób” (PMS, niepłodność, menopauza) poprzez wyregulowanie poziomu hormonów; przygotowanie do porodu i ułatwienie procesu porodu
- normalizacja procesu przemiany materii; harmonijne, kobiece proporcje ciała,
- zwiększenie przyjemności seksualnej i ożywienie intymnych związków dzięki rozbudzeniu wewnętrznej energii,
- zdobycie umiejętności samoregeneracji, bycia w kontakcie z samym sobą i jedności ze światem, która ułatwia pozostanie w formie i dobrym nastroju,
- harmonizacja w rodzinie na poziomie psychicznym i fizycznym,
- odkrycie przyrodzonych sposobów realizacji siebie w życiu poprzez poznanie słowiańskiej symboliki i rozwinięcie pamięci przodków,
- pozytywny wpływ na relacje z bliskimi; zwiększenie poczucia własnej wartości,
- odnalezienie własnej drogi: do siebie, szczęśliwej rodziny; realizacja własnych celów i marzeń.
Gimnastyka czarownic wymusza prawidłową pracę gruczołów i właściwe zarządzanie gospodarką hormonalną. Ćwiczenia są bardzo proste, a jednocześnie bardzo skuteczne. Uwzględniają maksymalne potrzeby kobiecego ciała. To masaż dla kręgosłupa i stawów. W wyniku ćwiczeń ciało staje się zrelaksowane, giętkie i elastyczne, wszystkie narządy i mięśnie zostają dotlenione, zaczynają funkcjonować w pełni. Zwiększa się odporność, znikają przeziębienia. Całe ciało staje się zdrowsze, naturalnie kobiece i uwodzicielskie. Chód i ruchy są harmonijne i piękne. Poprawia się kondycja skóry, paznokci i włosów.
Maria Gusiewa
Ćwicząc stopniowo zmienia się spojrzenie na świat i sposób myślenia: aktywowana zostaje kobieca intuicja, wzrasta ufność w stosunku do własnych uczuć. Gimnastyka ma ogromny, pozytywny wpływ na miednicę i narządy układu rozrodczego. Ćwiczenia kierują energię wewnątrz jamy brzusznej, bioder i pośladków. Pozytywny wpływ jest odczuwalny już po miesiącu praktyki. Poprawia się praca jelit, zwiększa przyjemność podczas stosunków. Znikają przykre doświadczenia związane z napięciem przedmiesiączkowym. Życie intymne staje się pełne zmysłowości i czułości. Gimnastyka zwiększa także możliwość naturalnego zajścia w ciążę.
Mechanizm polega na aktywizacji pracy gruczołów wydzielania wewnętrznego. Gimnastyka nie tylko przywraca zdrowie, ale również koryguje figurę. Podczas wykonywania ćwiczeń „Stojąca woda” aktywnie działają mięśnie pleców, piersi, brzucha, szyi, pasa barkowego. Kobiety zauważyły, że ćwiczenia pomagały ich nogom odzyskać elegancką formę a figurze kształt zbliżony do ideału. Oprócz zmian sylwetki, polepszał się ogólny stan zdrowia. To ważne, bo na zajęcia przychodzą nawet kobiety 70 — 80 letnie. Twierdzą, że korzystając z kompleksowej gimnastyki uzyskały znaczne polepszenie stanu zdrowia, zauważalne przez nie same i przez ich rodziny.
Historia słowiańskiej gimnastyki
Wiele osób uważa, że współczesne opracowania ćwiczeń nie odpowiadają tradycji przodków. Z pewnością odtwarzane przez pasjonatów tradycje zawierają błędy. Tak naprawdę nikt dokładnie nie wie, jak obchodzono święto Kupały, Jare Gody czy inne obrzędy – najważniejsze jest przesłanie, jakie niosą ze sobą odradzające się słowiańskie tradycje.
Mnich, który odwiedzał w XV w. białoruskie wsie pisał:
„Nie wiem, czy to pogaństwo z elementami chrześcijaństwa czy
chrześcijaństwo z elementami pogaństwa”.
Od tego czasu niewiele się zmieniło. Babuszki na wioskach nadal chodzą do kościoła,
a potem do pogańskie gaju. Albo na odwrót.
Na zdjęciu kult drzew we współczesnej Rosji.
Źródło: bialczynski.wordpress.com
Źródłem słowiańskiej gimnastyki jest folklor, tradycja przekazywana wnuczkom przez babcie. Odłamki wiedzy na temat tej praktyki przyniosły badania etnograficzne z kilku krajów byłego ZSRR. Na Białorusi prowadzone przez Giennadija Adamowicza (Геннадий Адамович); na Ukrainie przez Oksanę Sergunovą (Оксана Сергунова); oraz w Rosji przez Władysława Meszałkina (Владислав Мешалкин) czy Ksenię Silajewową (Ксения Силаева).
Giennadij Adamowicz, nauczyciel na mińskim Uniwersytecie Pedagogicznym (wykładał „Tradycyjne metody fizycznego przygotowywania Białorusinów”, czyli wiedzę Słowian o sztuce wojennej), sprowokowany pytaniem studentki o żeńskie formy aktywności, (która pokazała mu ćwiczenia przekazane przez babcię) zaczął swoje poszukiwania. Dziewczyna dała autorowi „Słowiańskiej gimnastyki czarownic” impuls do refleksji o innych niż bojowe, psychofizycznych systemach zachowanych u Słowian. W odnajdywaniu ocalałych tradycji pomogli mu studenci-entuzjaści, z którymi odtworzył system kobiecej gimnastyki „stojąca woda”. To kompleksowy system zawierający ćwiczenia fizyczne i oddechowe, znaki kontemplacji, jak i również elementy słowiańskiego horoskopu.
Fotografie z książki „Tradycyjna kultura Białorusinów”
Giennadij Adamowicz rozpoczął pracę nad odtworzeniem systemu słowiańskiej gimnastyki w 1995 r.
Etnograficzne poszukiwania, które prowadził ze swoimi studentami zaowocowały
książką „Gimnastyka Słowiańskich Czarownic”.
Autor: Katarzyna Wiekiera
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz